ik sta hier buiten

Hoe gezond is de stad eigenlijk?

In If Mayors Ruled the World pleit politicoloog Benjamin Barber niet alleen voor goede stadsarchitectuur, maar ook voor meer macht aan burgemeesters. Geen ouderwetse staten meer, maar steden of stedelijke districten. Burgers als geëngageerde leden van een grotere gemeenschap. Een netwerk van steden als wereldwijd parlement, de kosmopolis.

“Een stad moet ervoor zorgen dat ouderen en moeders met kinderwagens er vrij en gemakkelijk kunnen rondlopen. Verlaag de stoepranden, zorg ervoor dat voetpaden breed genoeg zijn. Moeders en vrouwen zijn zoals de kanaries in de mijnbouw. Als zij goed gedijen en zich vrij durven bewegen in een stad en er samenkomen over alle grenzen heen, dan weet je dat je een gezonde stad hebt.

Leefbaarheid en overleefbaarheid in een stad zijn ook afhankelijk van de manier waarop een stad haar landschap schept. Een stad heeft ogen nodig op straat ~ stadsarchitectuur moet daarin voorzien.” (Interview door Anna Luyten in VN 29 maart)

Eberhard van der Laan noemt burgemeesters de first responders: steden zijn een laboratorium, daar worden maatschappelijke problemen het eerst en het sterkst gevoeld. (VK 14 april)

Wat de rol van burgemeesters ook wordt, in het laboratorium Rotterdam startte alvast het project Ik Sta Hier Buiten.

Hiermee wordt de openbare ruimte gebruikt om samen te komen tegen polarisatie, over alle grenzen heen. Aan de foto te zien leent het landschap rond  Museum Boijmans van Beuningen, inclusief verlaagde stoeprand en verbreed voetpad, zich hier bijzonder goed voor. Maar zij hebben dan ook rugdekking van een Picasso.

Even afwachten welke volgende steden er buiten gaan staan …..